Rond en tuimelend als een licht en luchtig wolkje, voel ik mij veel minder vaak als die ene wolk in aangepaste vorm van jaren geleden. Ik beweeg mij nu veel vrijer rond en voort door het grote veld dat de hemel heet. Toch ben en doe ik dit nog steeds niet altijd. Soms is het aanpassen of oppassen geblazen om op te gaan in het groter geheel. Toch geef ik de voorkeur om juist heel onaangepast dat ene luchtige wolkje te zijn en gewoon mijn eigen ding te doen!
Kijkend naar de wolken
Oude herinneringen laten mij een beeld zien hoe ik, vlak bij onze schuur, in een groot grasveld lig. Boterbloemen, paardebloemen en mals vers gras geven koelte aan mijn blote armen. Ik lig op mijn rug omringd door het geurige gras, staar naar de wolkenhemel en ben mij bewust van de koeien op het land achter het ouderlijke huis. De zon prikt op mijn huid en de warmte ervan vloeit door mij heen. Het is daar genieten terwijl ik kijk naar de wolken boven mij. Ik volg ze met mijn ogen en zie ze telkens vervormen en voortbewegen door de wind. De ene keer sneller dan een andere keer.
Nog steeds kan ik hier enorm van genieten! Om te zien hoe de wolken alle bewegingsruimte pakken. maar ook de rust te ervaren die van de wolken uitgaat en de warmte die de zon uitstraalt. De wolken doen gewoon hun ding, precies waarvoor en waardoor ze gemaakt zijn. Dat gevoel had ik ooit ook. Het gevoel van gewoon mijn ding doen, vrij te voelen om voortbewegen op het schoolplein daar waar de wind mij bracht. Helemaal in mijn element! Toch werd ik een wolk in aangepaste vorm.
Het werd tijd voor helderheid
Op het schoolplein stonden namelijk mijn vrienden en vriendinnen her en der. Hierdoor zwerfde ik over en weer op het schoolplein. Ik ging mijn eigen gang, deed wat ik leuk vond en velen vonden dat prima. Tot op een zekere dag ergens in een pauze halverwege de middelbare. Iemand poefde het luchtige wolkje weg, want volgens die iemand waren er goed gedefinieerde groepen. “Waar hoor jij nou bij?”, zei hij.
Er moest dus een keuze worden gemaakt, want het was te ondefinieerbaar wat ik deed en dat gaf dus complicaties bij anderen. Door te kiezen, kreeg ik een vaste vorm en daardoor helderheid voor de anderen! In de tijd daarna ging dat eerst goedschiks en uiteindelijk kwaadschiks. Het licht en luchtige wolkje ging verder in aangepaste vorm uit zelfbehoud.
Een aangepaste vorm
Het is ze bijna gelukt om mij aan te laten passen in stijl, houding, mening en ja ook bijna van beroep, maar gelukkig nooit helemaal! Ergens is er in mij altijd een gouden zonnestraal aanwezig geweest. Een licht dat nooit verdween om mij te helpen herinneren wie ik was en waar ik echt warm voor loopt.
Ja, deels aanpassen heeft mij zeker ook geholpen, maar altijd tot op een zekere hoogte. Dit wolkje, ooit ben ik door een lieve vriendin Wolkewietje genoemd, kan plat en heel doorschijnend zijn, maar ook dik, donker en donderend! Van bijna onzichtbaar tot heel duidelijk aanwezig en altijd naar behoefte. De behoefte aan eigenheid om mijzelf te blijven en de behoefte aan veiligheid waar dit in gedrang kon komen.
Een schapenwolk die kan donderen
Dat wolkje heeft zich dus iets aangepast, soms wat grijziger en soms wat wolliger waar nodig. Alleen dat is puur uiterlijk, want dit schapenwolkje heeft de motivatie om een donderwolkje te worden waar nodig! Niet om anderen bang te maken, maar om het land vruchtbaar te maken met regenbuien en om voor flinke opschudding te zorgen door te donderen en te bliksemen.
Past die wolk in aangepaste vorm nog?
Voel jij, ergens tijdens het opschudden, dat je minder goed past in de vorm waarin jij jezelf hebt gestopt? Geef jezelf dan weer alle ruimte! Dan voel je al snel een andere wind door je leven gaan. Geef gehoor aan die diepe innerlijke oproep die al vrij snel van binnenuit omhoog komt. Dan kan die andere wind een flinke storm worden om je krachtig te laten voortbewegen. Zo kan de zon met haar stralen tussen je wolkengolven spelen en jou laten kleuren van grijs, naar zacht roze tot aan stevig oranje, de kleur met jouw innerlijk vuur.
Wie weet inspireer jij dan iemand die daar beneden ergens in het gras ligt, die vol bewondering omhoog kijkt hoe jij gewoon jouw ding doet!
