Ik heb 3 geweldige ondernemersjaren erop zitten! In deze jaren heb ik prachtige mensen mogen begeleiden, impact gemaakt en het beste uit mijzelf gehaald. Maar nu…er breekt er iets af…maar wat?
Dit jaar begon al vreemd
Alsof het lijkt dat mijn onderneming in een soort vacuüm te zit. Er kwamen oude stukken naar boven, bijzondere ingevingen EN er brokkelt iets af in mijn onderneming. Bovenal merk ik dat het rustiger is, veel rustiger…. Duurzaam en vooral ecovriendelijk, want het gaat als vanzelf, heel natuurlijk. Niets ging plotsklaps en pats boem!
Tegelijkertijd voelt het als een opbouw naar iets nieuws, maar dat gaat, bij mij, altijd gepaard met verlies van iets waar ik heel veel liefde in hebt gestopt. Ik ben er nog niet helemaal klaar mee, want ik voel verzet in mij of beter een soort rouw. In ieder geval de fase van ongeloof! Ja maar…ja maar…
Nee, het is niet iets ergs, maar het voelt gewoon ff klote. Ook weet ik uit ervaring, dat na zo’n periode ik wéér mijn mojo vind. Wel een ander soort mojo, maar de basis blijft! Altijd! Die basis is het creatieproces! Dus daar focus ik mij nu ook maar op.
Het grijze gebied
Ik noem deze periode altijd het grijze gebied. Ook deelnemers van de Eigen Wijze Sessies of de CreatieReis komen met regelmaat in dit kleurloze gebied terecht. Een gebied zonder ups en downs, zonder merkbaar lichtpuntje of enige diepte. Een stiltegebied. Een plek om alleen te luisteren, te kijken en langggggg…zamerhand weer zien wat nodig is.
Zo’n grijs gebied wordt letterlijk toegepast in de kunst. Er, letterlijk, een saai grijs vlak van maken, omdat wat maar steeds niet goed op het doek wilt komen, een nieuwe kans te geven. Een frisse start van een nieuw begin, zeg maar. Toch is het niet echt helemaal nieuw. Er komt gewoon een nieuwe versie van het oude. Een 2.0 versie, zeg maar, of een 3.0 of een…nou, je weet wel!
Klote grijs!
Toch in het grijze gebied verblijven, voelt soms aan als verdwalen. Het geeft een vervelend gevoel om echt even niet meer weten welke richting je op moet. Meerdere pogingen leiden tot niets. Ook al doe jij nog je best om door die dikke dichte mist heen te kijken. Extra vaak knipperen werk niet, wat scheel kijken ook niet en door je wimperharen heen turen zeker niet. Je doet je uiterste best, maar alles wat je doet werkt gewoon nu niet! Best klote, toch?
Tuurlijk is het een periode die ook wel weer over gaat. Maar welke kant gaat het dan op? Geen idee!
Wat heb je nodig?
Die ene eerste stap zetten in de richting waar het meeste licht valt: vlak voor je voeten! Daar waar het licht van jouw hart het helderst is. Voor mij is dit wat ik het allerliefste doe: schilderen, mediteren, wandelen en mensen dit licht laten ontdekken! En soms…als het lichtje bijna dimt…dan blijf ik staan, voel ik de mist, ontspan en geniet van het stiltegebied.
Dus waar gaat jouw hart van springen en jouw ziel van zingen?
Weet je dit niet? Wandel dan een bos of een park in en laat de natuur zijn werk doen. Onderschat nooit de werking van de natuur op jouw energie, jouw natuur! Onderschat nooit jezelf en alle natuurelementen om je heen!
Weet, dat er altijd iets moet afbreken om nieuwe ruimte te maken voor het nieuwe wat wilt groeien!
Weet ik al wat ik ga doen na deze periode?
Nope! Er breekt iets af…dat is zeker.
Dus ik zet maar weer een stap, mijn best eerstvolgende stap…✨🚶♀️…, want ik sta er toch al middenin het grote onbekende!
X, Barbara✨
