Ik weet niet wat het is, maar in de bubbel van de auto zitten heeft iets weg van geborgenheid.
Zo heb ik vaak nog nagepraat in de auto samen met mijn moeder op de parkeerplaats voor haar deur. Vaak zijn het fijne gesprekken geweest, diepergaand dan gewoon aan de keukentafel. Zo kan ik mij nog steeds gesprekken herinneren met hubbie, zoonlief, vriendinnen en met vele anderen. Hele waardevolle gesprekken!
Ja, het kan inderdaad 2 kanten opslaan! Ook die gesprekken, met mijn ex, kan ik nog heugen…
Net is meer tot de kern komen
Vooral met zoonlief, toen hij een stuk kleiner was. Hij was nogal eens overprikkeld en reageerde zich dan af op mij. In de auto kwamen we vaker tot de kern van een probleem waar hij mee zat, dus waar de overprikkeling vandaan kwam, dan gewoon thuis. Soms ging ik met hem bewust een ritje maken.
De bubbel is een bundeling van energie
Ik ben er nog steeds niet helemaal achter hoe het werkt, maar je moet wel op de weg zitten of al een stuk gereden hebben om in die sfeer te komen. Ook werkt het beter als je voorin zit met die persoon. Mogelijk is het ook, dat je nergens anders heen kan dus je moet wel, gaf iemand als reactie op mijn FB-post. Als rijder en bijrijder kan je ook net iets meer afgeleide worden door de omgeving.
Toch is er volgens mij iets meer aan de hand. Elke keer lijkt het alsof de energie zich dan langzaam maar zeker bundelt in een soort bubbel, daar in de auto. Hierdoor ontstaat een sfeer die de intensiteit van de verbinding, daar in die auto, versterkt.
Het kan ook als een luchtbel knappen
En zodra de deuren opengaan, verdwijnt de intensiteit ervan. Alsof deze luchtbel naar buiten rolt over de drempel van de deur en op de stoeprand knapt! Dit geldt ook als je een raampje open doet. De lucht verdund de sfeer en de druk van buitenaf laat de bubbel van intimiteit en geborgenheid, verdwijnen.
Ik blijf het bijzonder vinden. Vooral ook de herinneringen aan die automomenten die nog steeds zo levend aanwezig zijn!
